|
ارزیابی اثر کشندگی مشتقات مختلف کورکومین بر روی تریکوموناس واژینالیس در شرایط آزمایشگاهی
|
مرادعلی فولادوند1  ، افشین برازش2، رحیم طهماسبی3، خسرو محمدی4، سلیمان خرمی 5 |
1- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- گروه میکروب و انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
4- گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه خلیج‌فارس بوشهر، بوشهر، ایران
5- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ، khorami_bu@yahoo.com |
|
|
چکیده: (893 مشاهده) |
زمینه: تریکومونیازیس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ادراری- تناسلی در جهان می‌باشد. خط اول درمان این بیماری داروی مترونیدازول است که با توجه به وجود گزارشات مختلف از بروز مقاومت داروئی و عوارض جانبی نسبت به این دارو، تحقیقات برای یافتن داروی جدید ضروری به نظر می‌رسد. کورکومین ماده‌ای زرد رنگ است که از زردچوبه به دست می‌آید و دارای مشتقات مختلفی بوده که اثرات ضد سرطانی و آنتی‌اکسیدانی آن گزارش شده است. در پژوهش حاضر اثر کورکومین و مشتقات آن بر تریکوموناس واژینالیس مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: از کورکومین خالص، کورکومین با خلوص 70 و 90 درصد، بیس دی متوکسی کورکومین BDMC، دی استیل کورکومین DAC، وانادیل کورکومین 2(CUR)VO، وانادیل دی استیل کورکومین 2(DAC)VO، ایندیوم کورکومین 3(CUR) Inو گالیوم کورکومین 3(CUR) Gaتهیه شد. تعداد 106 تریکوموناس واژینالیس در هر چاهک میکروپلیت 96 خانه‌ای در مجاورت غلظت‌های مختلف 50، 100، 200، 400، 600 و 800 میکروگرم بر میلی‌لیتر در گلیسیرین کورکومین و مشتقات آن اضافه کرده و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی‌گراد انکوبه شد. برای سنجش میزان کشندگی غلظت‌های مختلف کورکومین از تست (MTT) استفاده گردید و تمامی تست‌ها 3 بار تکرار شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ویرایش 16 استفاده شد.
یافته‌ها: میزان IC50 ضد تریکومونایی کورکومین با خلوص 70 و 90 درصد، بیس دی متوکسی کورکومین BDMC، دی استیل کورکومین DAC، وانادیل کورکومین 2(CUR)VO، وانادیل دی استیل کورکومین 2(CUR)VO ، ایندیوم کورکومین 3(CUR) Inو گالیوم کورکومین 3(CUR)Ga به ترتیب، 450، 400، 441، 2/453، 3/427، 6/417، 441 و 1/449 میکروگرم بر میلی‌لیتر به‌دست آمد. اثرکشندگی این ترکیبات بر روی سلول‌های (vero) نیز به ترتیب 1/33، 19، 21، 3/20، 17، 21، 3/25، 16 درصد حاصل گردید.
نتیجه‌گیری: کورکومین با خلوص 90 درصد دارای بیشترین اثر ضد تریکومونایی بوده و گالیوم کورکومین دارای کمترین اثر سایتوتوکسیک بر روی سلول‌های vero می‌باشد. با توجه به نتایج به‌دست آمده، به نظر می‌رسد استفاده از کورکومین با فرمولاسیون لوسیونی و به صورت موضعی می‌تواند در درمان بیماران مبتلا به تریکومونیازیس مؤثر واقع شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: تریکوموناس واژینالیس، کورکومین، ام تی تی، Vero |
|
|
متن کامل [PDF 689 kb]
(280 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
میکروب‌شناسی و ایمنولوژی
دریافت: ۱۳۹۷/۳/۳۰ | پذیرش: ۱۳۹۷/۳/۳۰ | انتشار: ۱۳۹۷/۳/۳۰
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
