دوره 21، شماره 3 - ( دوماهنامه طب جنوب 1397 )
جلد 21 شماره 3 صفحات 219-209 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abbasifard A, Movahed A, Ostovar A, Bargahi A, Jaberi H, Akbarzadeh S. Serum Irisin Changes Following Endurance Exercise and Caloric Restriction in Obese and Hypertriglyceridemic Rats. Iran South Med J 2018; 21 (3) :209-219
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-928-fa.html
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-928-fa.html
عباسی‌فرد آناهیتا، موحد علی، استوار افشین، بارگاهی افشار، جابری هاجر، اکبرزاده صمد. تغییرات سرمی آیریزین متعاقب ورزش استقامتی و محدود کردن کالری در رت‌های چاق و هیپرتری‌گلسیریدمیک. مجله طب جنوب. 1397; 21 (3) :209-219
آناهیتا عباسی‌فرد1 
، علی موحد2 ، افشین استوار3 ، افشار بارگاهی2 ، هاجر جابری2 ، صمد اکبرزاده*4
، علی موحد2 ، افشین استوار3 ، افشار بارگاهی2 ، هاجر جابری2 ، صمد اکبرزاده*4
1- گروه بیوشیمی بالینی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه اپیدمیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
4- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ،smdakbarzadeh@yahoo.com
2- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- گروه اپیدمیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
4- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ،
چکیده: (5036 مشاهده)
زمینه: هدف از این مطالعه تأیید فرضیه‌ای است که نشان می‌دهد آیریزین به عنوان یک آدیپومیوکاین در افزایش مصرف انرژی و تولید گرما در بافت چربی قهوه‌ای پس از ورزش استقامتی و محدودیت کالری نقش دارد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 28 سر رت نر نژاد ویستار (180 تا 250 گرم) به چهار گروه شامل کنترل استاندارد (STC)، رژیم غذایی پرچرب و کربوهیدرات (HFC)، اصلاح رژیم غذایی (S-HFC) و ورزش (EXE) تقسیم شدند. 16 هفته ابتدایی با استفاده از مدل خاص (رژیم غذایی HF-HC برای مدت طولانی)، صرف ایجاد چاقی و هایپرتری‌گلیسریدمی شد و پس از آن به مدت پنج هفته درمان برای دو گروه انجام شد (EXE و S-HFC). از ابتدای هفته هفدهم رژیم غذایی گروه S-HFC به غذای استاندارد تغییر کرد و گروه EXE هفته‌ای 5 روز، هر روز به مدت 20 دقیقه بر روی تردمیل دویدند. گروه‌های STC و HFC رژیم غذایی ثابت
(HF-HC برای HFC و غذای استاندارد برای STC) تا انتهای پروژه داشتند. پروفایل لیپیدی به روش اسپکتروفتومتری و آیریزین به روش الایزا سنجیده شد.
یافته‌ها: مدل مورد استفاده ما منجر به افزایش معنادار تری‌گلیسرید (0.000=P) و وزن (0.001=P) شد. پس از انجام مداخلات درمانی، میزان تری‌گلیسرید سرم کاهش یافت (0.011=P)؛ تغییرات دیگر اجزای پروفایل لیپیدی، وزن (0.444=P) و آیریزین (0.197=P) معنادار نبود. همبستگی میان آیریزین و تری‌گلیسرید دیده نشد (0.071=r،0.693=P).
نتیجه‌گیری: رژیم غذایی در ایجاد هایپرتری‌گلیسریدمی و افزایش وزن موفق بود. تمرینات ورزشی و اصلاح رژیم غذایی منجر به کاهش چشمگیر میزان تری‌گلیسرید سرم شد، اما در کاهش وزن به شکل معنادار مؤثر نبود. همبستگی میان سطوح تری‌گلیسرید و آیریزین به‌دست نیامد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 28 سر رت نر نژاد ویستار (180 تا 250 گرم) به چهار گروه شامل کنترل استاندارد (STC)، رژیم غذایی پرچرب و کربوهیدرات (HFC)، اصلاح رژیم غذایی (S-HFC) و ورزش (EXE) تقسیم شدند. 16 هفته ابتدایی با استفاده از مدل خاص (رژیم غذایی HF-HC برای مدت طولانی)، صرف ایجاد چاقی و هایپرتری‌گلیسریدمی شد و پس از آن به مدت پنج هفته درمان برای دو گروه انجام شد (EXE و S-HFC). از ابتدای هفته هفدهم رژیم غذایی گروه S-HFC به غذای استاندارد تغییر کرد و گروه EXE هفته‌ای 5 روز، هر روز به مدت 20 دقیقه بر روی تردمیل دویدند. گروه‌های STC و HFC رژیم غذایی ثابت
(HF-HC برای HFC و غذای استاندارد برای STC) تا انتهای پروژه داشتند. پروفایل لیپیدی به روش اسپکتروفتومتری و آیریزین به روش الایزا سنجیده شد.
یافته‌ها: مدل مورد استفاده ما منجر به افزایش معنادار تری‌گلیسرید (0.000=P) و وزن (0.001=P) شد. پس از انجام مداخلات درمانی، میزان تری‌گلیسرید سرم کاهش یافت (0.011=P)؛ تغییرات دیگر اجزای پروفایل لیپیدی، وزن (0.444=P) و آیریزین (0.197=P) معنادار نبود. همبستگی میان آیریزین و تری‌گلیسرید دیده نشد (0.071=r،0.693=P).
نتیجه‌گیری: رژیم غذایی در ایجاد هایپرتری‌گلیسریدمی و افزایش وزن موفق بود. تمرینات ورزشی و اصلاح رژیم غذایی منجر به کاهش چشمگیر میزان تری‌گلیسرید سرم شد، اما در کاهش وزن به شکل معنادار مؤثر نبود. همبستگی میان سطوح تری‌گلیسرید و آیریزین به‌دست نیامد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
اختلالات سیستمیک- متابولیکی
دریافت: 1396/9/3 | پذیرش: 1396/11/2 | انتشار: 1397/4/30
دریافت: 1396/9/3 | پذیرش: 1396/11/2 | انتشار: 1397/4/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
