دوره 14، شماره 4 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1390 )                   جلد 14 شماره 4 صفحات 273-264 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج ، m.marjani@kiau.ac.ir
2- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
چکیده:   (16817 مشاهده)
زمینه: با توجه به تحقیقات انجام شده روی جانوران و فرآورده‌های دریایی مخصوصاٌ مرجان در دهه اخیر از نظر مزایای آن تصمیم گرفته شد تا از مرجان بومی خلیج‌فارس به‌عنوان پودر خوراکی به‌هدف التیام عارضه استخوان تیبیا در خرگوش استفاده شود. مواد و روش‌ها: از تعداد 18 سرخرگوش سفید نیوزلندی با وزن تقریبی 3-5/2 کیلوگرم استفاده شد و خرگوش‌ها به-طور تصادفی به 3 گروه 6‌تایی شامل کنترل، با مصرف کلسیم خوراکی و گروه با مصرف پودر مرجان تقسیم شدند. به-منظور ایجاد نقیصه بخش یک سوم ابتدایی استخوان درشت‌نی شکاف داده شده، عضلات به‌طریق کندکاری کنار زده شد و موضع عمل نمایان گردید. توسط مته اورتوپدی در بخش مربوط سوراخی به‌عمق تقریبی 8/0-6/0 میلی‌متر و قطر 4 میلی‌متر ایجاد و بعد از تخلیه و شستشوی آن موضع عمل بخیه شد. این عمل در هر 3 گروه به‌طور یکسان انجام گردید. خرگوش‌های گروه کلسیم با دریافت روزانه 1150 میلی‌گرم پودر کلسیم و خرگوش‎های گروه مرجان با دریافت 1220 میلی‎گرم پودر مرجان و خرگوش‌های گروه کنترل در شرایط استاندارد قفس نگهداری شدند. در مدت دو ماه دوره درمان نمونه‌ها طی روزهای صفر، 10، 20، 30، 40، 50، 63 مورد بررسی رادیوگرافی در حالت گماری‌های جانبی و قدامی- خلفی قرار گرفتند. در بررسی‌های رادیولوژیک صورت گرفته پارامترهایی مثل پرشدن نقیصه، دانسیته نقیصه، حضور کالوس خارجی و کالوس اینترکورتیکال ارزیابی شد. یافته‌ها: در بررسی پارامترهای رادیولوژیک مثل پرشدن نقیصه، دانسیته نقیصه، وجود کالوس خارجی و کالوس اینترکورتیکال روند جذب بهتر مرجان خلیج فارس در گروه آزمایش نسبت به‌گروه کنترل مشاهده شد (05/0P<). نتیجه‌گیری: در یک نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت طبق بررسی رادیوگرافی انجام شده مصرف پودر خوراکی مرجان خلیج فارس سبب افزایش تشکیل بافت استخوانی در ناحیه می‌شود. با توجه به‌بررسی انجام شده مصرف این پودر در انسان نیاز به تحقیقات بالینی بیشتر دارد.
متن کامل [PDF 2619 kb]   (2223 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1390/1/16 | پذیرش: 1390/3/12 | انتشار: 1390/9/9

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.