Showing 3 results for Namazi
Mr Alireza Soltanian, Ms Fatemeh Bahreiny, Ms Soodabeh Namazi, Mr Mohammad Amiri, Mr Hossain Ghaedi, Mr Gholamreza Kohan,
Volume 7, Issue 2 (Iranian south medical of journals 2005)
Abstract
سازمان بهداشت جهانی( WHO )، سلامتی را مجموعه حالت رفاه وآسایش کامل جسمانی، روانی و اجتماعی تعریف کرده که هیچکدام بر دیگری برتری ندارد. آمارها نشان می دهند که اکثر مرگها در بین جوانان و نوجوانان به علت خودکشی ، جنگ و خشونت بوده است . این حوادث کم و بیش با مقوله سلامت روانی آنان مرتبط است. اصولا دانش آموزان به دلیل شرایط خاص سنی مستعد از دست دادن سلامت روانی بوده و با توجه به مشکلات خاص خود دچار فشارهای روحی و روانی هستند . جهت بررسی وضعیت سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه استان بوشهرتعداد 2584 نفر(1406 پسر ، 1178 دختر) به روش مقطعی و با نمونه گیری بصورت چند مرحله ای تصادفی ساده با ابزار پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 استاندارد ایران مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که حدود 7/40 درصد از کل دانش آموزان مورد بررسی ( 9/37 درصد از پسران و 1/44 درصد از دختران ، 001/0P< ) دچار اختلالات روانی بوده اند . بین عواملی مانند سطح سواد والدین ، شهرستانهای مختلف استان ، میزان ورزش ، دیدار اقوام ، رفتار والدین در منزل ، میزان مدیریت والدین در منزل ، میزان احترام به یکدیگر ، میزان رعایت حقوق دیگران در منزل ، اعتقاد به مسایل دینی و مذهبی ، میزان صمیمیت بین دانش آموز و دبیران، میزان علاقه به رشته تحصیلی و امید به آینده شغلی با سلامت روانی دانش آموزان مورد بررسی رابطه معنی داری وجود دارد(05/0P< ) . ولی بین بعد خانوار ، وضعیت شغلی والدین ،مدت زمان سپری شده با دوستان و ساعات تماشای تلویزیون با سلامت روانی دانش آموزان رابطه معنی داری مشاهده نشد(05/0P>). نتایج این پژوهش نشان می دهد که اختلالات روانی در دانش آموزان شیوع بالایی دارد و توجه مسئولین و محققین را در این زمینه بیشتر طلب می کند تا با شناخت عوامل موثر بر سلامت روانی نوجوانان و تدوین برنامه های مداخله ای به بهبود وضعیت سلامت روانی آنان پرداخته شود.
Mr Abdolatif Amini, Mrs Mohammad Hasan Namazi, Mr Morteza Safi, Mr Habibollah Saadat, Mr Hossein Vakili, Mrs Afsaneh Mohammadi,
Volume 13, Issue 3 (Iranian South Medical Journal 2010)
Abstract
Background: Primary percutaneous angioplasty is a modality of choice to restore reperfusion in infarct related artery now. No-reflow phenomenon is a complication of this modality that increase mortality and morbidity of patients. Assessment of its associated and predictor factors may be useful to its prevention. Methods: All patients with ST elevation myocardial infarction (STEMI) who treated with primary percutaneous angioplasty during 30 months were enrolled to the study.Then patients with and without no-reflow phenomenon assigned to two groups and statistical analysis was performed. Results: Twenty one cases of no-reflow were found in total 263 cases of primary PCI (7.9%). Mean age and prevalence of risk factors such as diabetes mellitus, smoking, hypertension and hyperlipidemia wasn't different in two groups. No- reflow was observed more frequently in females (P<0.01). Mean symptom to balloon time was longer in No-reflow group (P <0.01). Patients with no- reflow phenomenon have more cardiogenic shock, less predischarge ejection fraction, more inhaspital mortality, longer stent length, more LAD as infarct related artery and more use of thrombectomy( p value <0.05). There wasn't statistical significant in presence of collateral vessels, visible calcification, GP IIb/IIIa inhibitors usage, predilation, post dilation, and stent diameter (p value >0.05). Conclusion: The study demonstrated that female gender, LAD as infarct related artery, use of long stents and primary PCI in prolonged symptom to balloon time could be predictors of no- reflow phenomenon.
Jamileh Kiani, Ali Pakizeh, Afshin Ostovar, Soudabeh Namazi,
Volume 13, Issue 4 (Iranian South Medical of Journal 2010)
Abstract
Background: Thalassemic patients are prone to impair self-esteem duo to life-long side effects. Abnormal appearance at young age and higher risk of blood infections such as AIDS and hepatitis, affect their marriage opportunities. These side effects lead to hopelessness and isolation.. This experimental study was carried out to determine the effectiveness of cognitive behavioral group therapy (C.B.G.T) on stimulation of self-esteem in β-Thalasemic adolescents. Methods: A total of 59 Thalassemic patients were recruited and randomly assigned into experimental or control group. The experimental group participated in eight C.B.G.T sessions of 90 minutes each, following a manualized treatment protocol. The findings were assessed by using independent group t-test, two way ANOVA and regression analysis to examine the effect of the intervention on dependent variables (self-esteem and hopelessness). Results: The score of hopelessness was decreased significantly (p<.001) and self-esteem was increased significantly (p<.001). There was positive direct correlation on self-esteem and hopelessness (P<.001). Social self-esteem changes wasn’t statistically significantly different (p>0.05). Conclusion: Based on the results of this study, cognitive behavioral group therapy leads to decrease in hopelessness and increase in self-esteem in general, familial, and educational level but it doesn’t lead to increasing social self esteem. It is necessary to increase social supports for these patients.
