دوره 14، شماره 3 - ( دو ماهنامه طب جنوب 1390 )                   جلد 14 شماره 3 صفحات 184-179 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Aghajanzadeh M, Roudbari S A, Khadem S, Sakhabakhsh M, Emami D, Masahnia S. The role of Thymectomy in Remission of Myasthenia gravis patients with or without Thymoma . Iran South Med J 2011; 14 (3) :179-184
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-272-fa.html
آقاجان زاده منوچهر، رودباری سیدعلی، خادم شهرام، سخابخش مهدی، امامی دینا، مساح نیا سارا. بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون تیموما. مجله طب جنوب. 1390; 14 (3) :179-184

URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-272-fa.html


1- ، smassahnia@yahoo.com
چکیده:   (47636 مشاهده)
زمینه: میاستنی گراویس یک بیماری اتوایمیون است که با ضعف عضلانی خستگی, به‌دنبال فعالیت‌های ارادی همراه است. این بیماری با فعالیت فیزیکی تشدید و با استراحت بهتر می‌گردد. تیموس نقش عمده‌ای در این بیماری دارد. تایمکتومی اثرات مفیدی در درمان میاستنی گراویس ممکن است داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون Thymoma می‌باشد. مواد و روش‌ها: در بین سالهای 1375 تا 1387, 68 بیمار که مبتلا به میاستنی گراویس بودند و عمل شده بودند، به-طور گذشته‌نگر مورد بررسی قرار گرفتند. اثبات بیماری با الکترومیوگرافی مختل و تست‌تنسیلون مثبت صورت گرفته بود. این بیماران توسط یک جراح در مراکز آموزش درمانی و خصوصی شهرستان رشت تحت جراحی قرار گرفتند. بیماران به‌مدت 48 - 12 ماه تحت پیگیری قرار بودند و افراد زیر 12 ماه از طرح خارج شدند. پاسخ بیماران به‌درمان را بر اساس مصرف روزانه Mestinon و بروز گریز میاستنی تحت بررسی قرار گرفتند. پیگیری بیماران با مراجعه به مدارک جراحی و نیز مدارک موجود در کلینیک سرپایی و مطب انجام گردید. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 34 سال بود. جوان‌ترین فرد 14 سال و مسن‌ترین آنها 60 سال داشت. 42 نفر (7/61 درصد) از بیماران مونث و 26 نفر (3/38 درصد)‌ از بیماران مذکر بودند. از افراد مذکر، 11 نفر (3/42 درصد) بهبودی کامل،‌ 14 نفر (8/53 درصد) بهبودی نسبی و 1 نفر (5/4 درصد)‌ عدم بهبودی را داشتند. از افراد مونث 21 نفر (50 درصد) بهبودی کامل، 19 نفر (2/45 درصد) بهبودی نسبی و 2 نفر (8/4 درصد) عدم بهبودی داشتند. این مطالعه هیچ‌گونه مرگ بیمارستانی نداشت ولی در پیگیری 4 ساله 4/4 درصد مرگ رخ داد. در بررسی پاتولوژی 21 نفر (8/30 درصد) تایموما، 45 نفر (1/66 درصد) هیپرپلازی و 2 نفر (1/3 درصد) نرمال گزارش شد. از 21 مورد تایموما، 11 نفر (3/52 درصد) بهبودی کامل و 10 نفر (7/47 درصد) بهبودی نسبی داشتند. از 45 مورد هیپرپلازی، 20 نفر (4/44 درصد) ‌بهبودی کامل،‌22 نفر (8/48 درصد) بهبودی نسبی و 3 نفر (8/6 درصد) عدم بهبودی داشتند. از دو مورد گزارش پاتولوژی نرمال، ‌یک مورد (50 درصد) بهبودی کامل و یک مورد دیگر نیز (50 درصد) بهبودی نسبی داشت. نتیجه‌گیری: در نتیجه باید به‌ این‌ نکته‌ اهمیت‌ داد که‌ تایمکتومی‌ باعث‌ بهبود نسبی‌ یا کامل‌ در بیماران‌ میاستنی‌ خواهد شد. بیماران مبتلا به میاستنی گراویس را بهتر است در اولین زمان مناسب جراحی نمود. زیرا هر چه بیماری مزمن‌تر شود درمان جراحی با بهبودی میزان کامل کمتری توأم خواهد بود.
متن کامل [PDF 158 kb]   (2772 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1389/4/6 | پذیرش: 1389/5/28 | انتشار: 1390/5/11

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله طب جنوب می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian South Medical Journal

Designed & Developed by: Yektaweb