چکیده زمینه: ایمی‌پنم یک آنتی‌بیوتیک بتالاکتام است که با ویژگی تأثیرگذاری بر باکتری‌های گرم مثبت، گرم منفی و بی‌هوازی شناخته می‌شود. در کشور ما مسئله مقاومت دارویی به مشکلی رو به افزایش تبدیل شده است. هدف در این مطالعه بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایمی‌پنم در نمونه‌های کشت خون بیمارستان‌های آموزشی شهر بوشهر می‌باشد. مواد و روش‌ها: در مطالعه ای توصیفی - مقطعی بر روی 200 نمونه کشت خون مثبت از بیماران بیمارستان‌های آموزشی شهر بوشهر، آنتی‌بیوگرام برای تمامی نمونه‌ها به‌روش دیفیوژن دیسک انجام پذیرفت و مقاومت، حساسیت و یا حالت حد واسط بر اساس حاشیه عدم رشد مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش 13 و با کمک آمار توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه 200 کشت مثبت خون مربوط به 97 نفر (48/5 درصد) مرد، 74 نفر (37 درصد) زن و 29 نفر (14/5 درصد) نوزاد با حداقل سن 1 روز و حداکثر 90 سال و میانگین سنی 2/21 و انحراف معیار 6/28 سال شرکت کردند. سودوموناس ائروژینوزا (31 درصد) و استافیلوکوکوس اپیدرمیس (33 درصد) بالاترین میزان شیوع را داشتند. مقاومت نسبت به ایمی‌پنم به‌طور کلی 5/29 درصد و نسبت به سودوموناس 8/25 درصد گزارش شد. همچنین شیوع مقاومت به ایمی‌پنم در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان 4/41 درصد برآورد شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه کنونی در شهر بوشهر و افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی به آنتی‌بیوتیک‌های رده آخر لزوم توجه بیشتر در نحوه تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها و محدودیت استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف و رده آخر در مراحل نهایی الزامی به نظر می‌رسد.