1- گروه فیزیولوژی هوافضا، پژوهشگاه هوافضا، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، تهران، ایران ، salavati@ari.ac.ir
2- گروه زیستشناسی، دانشکده علوم و فنآوریهای همگرا، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
چکیده: (17 مشاهده)
زمینه: سکونت طولانیمدت انسان در فضا، که به لطف پیشرفت در سفرهای فضایی امکانپذیر شده است، ممکن است عملکرد سیستمهای فیزیولوژیکی مختلف را مختل کند. با توجهبه نیاز مبرم به حفظ سلامت فضانوردان در طول و پس از ماموریتها، این مطالعه اثرات بیوزنی شبیهسازی شده را با استفاده از مدل تعلیق اندام حرکتی عقبی در موشهای صحرایی ماده، با تمرکز بر عملکرد سیستم تولید مثل، بررسی نموده است.
مواد و روشها: بیست موش صحرایی از نژاد ویستار به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه کنترل تحت جاذبه طبیعی ویک گروه بیوزنی شبیهسازی شده که بهمدت چهار هفته تحت تعلیق اندام حرکتی عقبی قرار گرفتند. پس از پایان دوره، سطح استرادیول خون، اندازه تخمدان و وضعیت فولیکولی (فولیکولهای اولیه، ثانویه، گراف، آنترال و جسم زرد) را ارزیابی گردید.
یافتهها: گروه بیوزنی افزایش قابلتوجهی در سطح استرادیول نشان داد که با کاهش اندازه تخمدان و کاهش تعداد فولیکولهای ثانویه و گراف همراه بود. با اینحال، تعداد فولیکولهای اولیه و آنترال و همچنین جسم زرد تغییرات معنیداری نشان نداد.
نتیجهگیری: نتایج حاکی از آن است که شرایط بیوزنی شبیهسازی شده بر عملکرد تخمدانها و ساختار فولیکولی تأثیرات منفی داشته است. این مسئله ممکن است بر باروری زنان فضانورد اثرگذار باشد. این یافتهها بر اهمیت نظارت دقیق بر سلامت باروری در طول مأموریتهای فضایی و توسعه استراتژیهای پیشگیرانه برای کاهش اختلالات فیزیولوژیکی مرتبط با بیوزنی تأکید میکند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی دریافت: 1404/10/6 | پذیرش: 1404/10/6 | انتشار: 1404/10/6
ارسال پیام به نویسنده مسئول