زمینه: کلبسیلا اکسیتوکا پاتوژن فرصتطلبی است که در ایحاد بسیاری از عفونتهای بیمارستانی نقش دارد. شیوع مقاومت به کلاسهای مختلف آنتیبیوتیکی در گونههای کلبسیلا در حال افزایش است. در برخی از ایزولهها مقاومت به واسطه تولید آنزیم AmpC-beta-lactamase است. هدف از این مطالعه بررسی توانایی تولید AmpC-beta-lactamase و شناسایی پروفایل مقاومت آنتیبیوتیکی در ایزولههای بالینی کلبسیلا اکسیتوکا در شیراز (ایران) میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، 35 سویه کلبسیلا اکسیتوکا از بیماران بستری در بیمارستانهای شیراز (ایران) جدا شدند و کشت مجدد بر روی محیطهای میکروبشناسی شامل مککانکی آگار انجام شد. ایزولهها با استفاده از تستهای طراحی شده در سیستم API20E مورد تأیید نهایی قرار گرفتند. تست تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی بر اساس پروتکل استانداردهای بالینی و آزمایشگاهی (CLSI 2014) انجام شد. به منظور شناسایی فنوتیپی سویههای تولیدکننده AmpC-beta-lactamase از دیسکهای سفوکسیتین و سفپیم استفاده شد.
یافتهها: بهطور کلی 35 ایزوله کلبسیلا اکسیتوکا ایزوله و مورد بررسی قرار گرفتند که از این بین 4 (4/11 درصد) ایزوله تولیدکننده AmpC-beta-lactamase بودند. در بین آنتیمیکروبیالهای مورد بررسی ایمیپنم (100 درصد) و کلیستین (100 درصد) مؤثرترین داروها علیه ایزولهها بودند. میزان مقاومت ایزولهها به آمیکاسین، سفوکسیتین، سیپروفلوکساسین و سفپیم به ترتیب 6/88 درصد، 6/88 درصد، 7/85 درصد و 7/85 درصد بود. ایزولهها بالاترین مقاومت را به سفتازیدیم (20 درصد) نشان دادند. همه ایزولههای AmpC-beta-lactamase positive به آمیکاسین، ایمیپنم و کلیستین حساس بودند.
نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سفالوسپورینهای نسل سوم علیه 20 درصد از عفونتهای ناشی از سویههای کلبسیلا اکسیتوکا مورد مطالعه مؤثر نیستند. مقاومت به دو کلاس آنتیبیوتیکی بزرگ (آمینوگلیکوزیدها و سفالوسپورینها) در بین سویههای مورد بررسی مشاهده شد و درمان عفونتهای ناشی از این ایزولهها در آینده مشکل بزرگی خواهد بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |