دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه: کلبسیلا اکسی‏توکا پاتوژن فرصت‏طلبی است که در ایحاد بسیاری از عفونت‏های بیمارستانی نقش دارد. شیوع مقاومت به کلاس‏های مختلف آنتی‏بیوتیکی در گونه‏های کلبسیلا در حال افزایش است. در برخی از ایزوله‏ها مقاومت به واسطه تولید آنزیم AmpC-beta-lactamase است. هدف از این مطالعه بررسی توانایی تولید AmpC-beta-lactamase و شناسایی پروفایل مقاومت آنتی‏بیوتیکی در ایزوله‏های بالینی کلبسیلا اکسی‏توکا در شیراز (ایران) می‏باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 35 سویه کلبسیلا اکسی‏توکا از بیماران بستری در بیمارستان‏های شیراز (ایران) جدا شدند و کشت مجدد بر روی محیط‏های میکروب‏شناسی شامل مک‏کانکی آگار انجام شد. ایزوله‏ها با استفاده از تست‏های طراحی شده در سیستم API20E مورد تأیید نهایی قرار گرفتند. تست تعیین حساسیت آنتی‏بیوتیکی بر اساس پروتکل استانداردهای بالینی و آزمایشگاهی (CLSI 2014) انجام شد. به منظور شناسایی فنوتیپی سویه‏های تولیدکننده AmpC-beta-lactamase از دیسک‏های سفوکسیتین و سفپیم استفاده شد.

یافته‌ها: به‌طور کلی 35 ایزوله کلبسیلا اکسی‏توکا ایزوله و مورد بررسی قرار گرفتند که از این بین 4 (4/11 درصد) ایزوله تولیدکننده AmpC-beta-lactamase بودند. در بین آنتی‏میکروبیال‏های مورد بررسی ایمی‏پنم (100 درصد) و کلیستین (100 درصد) مؤثرترین داروها علیه ایزوله‏ها بودند. میزان مقاومت ایزوله‏ها به آمیکاسین، سفوکسیتین، سیپروفلوکساسین و سفپیم به ترتیب 6/88 درصد، 6/88 درصد، 7/85 درصد و 7/85 درصد بود. ایزوله‏ها بالاترین مقاومت را به سفتازیدیم (20 درصد) نشان دادند. همه ایزوله‏های AmpC-beta-lactamase positive به آمیکاسین، ایمی‏پنم و کلیستین حساس بودند.

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سفالوسپورین‏های نسل سوم علیه 20 درصد از عفونت‏های ناشی از سویه‏های کلبسیلا اکسی‏توکا مورد مطالعه مؤثر نیستند. مقاومت به دو کلاس آنتی‏بیوتیکی بزرگ (آمینوگلیکوزید‏ها و سفالوسپورین‏ها) در بین سویه‏های مورد بررسی مشاهده شد و درمان عفونت‏های ناشی از این ایزوله‏ها در آینده مشکل بزرگی خواهد بود.