BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-792-fa.html
، مسعود سلیمانی*2 ، سعید آبرون1 ، مجید مصاحبی‌محمدی1 ، غلامرضا خمیسی‌پور3 ، ناصر مبرا4 ، صادق باباشاه5
2- گروه خون‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس ،
3- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر
4- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
5- گروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس
زمینه: پیوند سلولهای بنیادی خون‌ساز یک روش درمانی برای بدخیمی‌های خونی و ناسازگاری‌های مغز استخوان میباشد. خون بندناف بهعنوان یک منبع جایگزین برای پیوند آلوژنیک به حساب می‌آید. محدودیت استفاده از خون بندناف مقدار کم سلولهای بنیادی پیش‌ساز هماتوپوئتیک به‌دلیل حجم کم خون بندناف است. بنابراین سیستم‌های تکثیر سلولهای بنیادی پیش‌ساز هماتوپوئتیک در شرایط Ex vivo در صدد غلبه بر این مشکل می‌باشند. هدف از این سیستم‌ها تولید کافی سلولهای بنیادی پیش‌ساز هماتوپوئتیکی است که توانایی پیوند و خونسازی طولانی مدت را داشته باشند.
مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر سلولهای CD133+ جدا شده از خون بندناف، برروی میکروول‌های سه بعدی ساخته شده از جنس PDMS پوشیده شده از کلاژن کشت داده شد. سپس از نظر قدرت تکثیری به مدت 14 روز مورد بررسی قرار گرفت. همچنین قدرت کلنی‌زایی سلولهای تکثیر شده مورد ارزیابی قرار گرفت و با محیط دو بعدی مقایسه گردید.
یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که سلولهای CD133+ مشتق از خون بندناف برروی میکروول‌ها دارای قدرت تکثیری بالاتر همراه با حفظ قدرت کلنی‌زایی در مقایسه با محیط کشت سلولی روتین مورد استفاده در آزمایشگاه میباشد.
نتیجهگیری: در مطالعه حاضر نشان داده شد که سلولهای CD133+ بر روی میکروول PDMS پوشانده شده با کلاژن دارای قدرت تکثیری بالاتری در مقایسه با محیط دو بعدی می‌باشند. امید است با استفاده از محیط‌های کشت سه بعدی و فراهم نمودن شرایطی که مقلد شرایط سه بعدی مغز استخوان است، محدودیت استفاده از خون بندناف برطرف گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
